DESTINATÁR, -Ă s.m. și f. Persoană căreia i se trimite, i se adresează ceva; adresant. [Cf. fr. destinataire]. substantiv masculin și feminindestinatar
DESTINATÁR, -Ă s. m. f. cel căruia i se trimite, i se adresează ceva; adresant. (< fr. destinataire) substantiv masculin și feminindestinatar
*destinatár, -ă adj. și s. (d. a destina). Acela căruĭa i se adresează o scrisoare ș.a. substantiv masculin și feminindestinatar
destinatár s. m., pl. destinatári; abr. dest. substantiv masculin și feminindestinatar
destinatar m. cui s’a adresat un obiect (= fr. destinataire). substantiv masculin și feminindestinatar
DESTINATÁR, -Ă, destinatari, -e, s. m. și f. Persoană căreia i se încredințează sau i se trimite ceva; adresant. – Din fr. destinataire. substantiv masculin și feminindestinatar
DESTINATÁR, -Ă, destinatari, -e, s. m. și f. Persoană căreia i se destinează sau i se trimite ceva; adresant. În lipsa destinatarului, citația se dă unui membru al familiei. substantiv masculin și feminindestinatar
destinatáră s. f., g.-d. art. destinatárei, pl. destinatáre; abr. dest. substantiv masculin și feminindestinatară
destinatar substantiv masculin și feminin | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | destinatar | destinatarul | destinatară | destinatara |
plural | destinatari | destinatarii | destinatare | destinatarele | |
genitiv-dativ | singular | destinatar | destinatarului | destinatare | destinatarei |
plural | destinatari | destinatarilor | destinatare | destinatarelor |