DESPERÁNT, -Ă adj. Care duce la desperare, deznădăjduitor; dezesperant. [Cf. it. disperante]. adjectivdesperant
DESPERÁNT, -Ă adj. care duce la desperare; dezesperant. (< it. disperante) adjectivdesperant
DESPERÁNT, -Ă adj. v. disperant. adjectivdesperant
DISPERÁNT, -Ă, disperanți, -te, adj. Care provoacă disperare. [Var.: desperánt, -ă, adj.] – Dispera + suf. -ant. adjectivdisperant
desperant adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | desperant | desperantul | desperantă | desperanta |
plural | desperanți | desperanții | desperante | desperantele | |
genitiv-dativ | singular | desperant | desperantului | desperante | desperantei |
plural | desperanți | desperanților | desperante | desperantelor |