DENTIFÓRM, -Ă adj. În formă de dinte. [< fr. dentiforme, cf. lat. dens – dinte, forma – formă]. adjectiv dentiform
DENTIFÓRM, -Ă adj. de forma unui dinte. (< fr. dentiforme) adjectiv dentiform
dentifórm adj. m., pl. dentifórmi; f. dentifórmă, pl. dentifórme adjectiv dentiform
DENTIFÓRM, -Ă, dentiformi, -e, adj. Care are forma unui dinte. – Din fr. dentiforme. adjectiv dentiform
dentiform adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | dentiform | dentiformul | dentiformă | dentiforma |
plural | dentiformi | dentiformii | dentiforme | dentiformele | |
genitiv-dativ | singular | dentiform | dentiformului | dentiforme | dentiformei |
plural | dentiformi | dentiformilor | dentiforme | dentiformelor |