DEMONOLÁTRU, -Ă adj., s.m. și f. Adorator al demonilor. [< fr. démonolâtre]. adjectivdemonolatru
demonolátru (-la-tru) adj. m., s. m., pl. demonolátri; adj. f., s. f. demonolátră, pl. demonolátre adjectivdemonolatru
DEMONOLÁTRU, -Ă, demonolatri, -e, adj., s. m. (Persoană) care adoră demonii. – Din fr. demonolâtre. adjectivdemonolatru
demonolatru adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | demonolatru | demonolatrul | demonolatră | demonolatra |
plural | demonolatri | demonolatrii | demonolatre | demonolatrele | |
genitiv-dativ | singular | demonolatru | demonolatrului | demonolatre | demonolatrei |
plural | demonolatri | demonolatrilor | demonolatre | demonolatrelor |