DEMOBILIZATÓR, -OÁRE adj. Care demobilizează (2); descurajant. [< demobiliza + -tor]. adjectivdemobilizator
DEMOBILIZATÓR, -OÁRE adj. care demobilizează (2); descurajant. (< fr. démobilisateur) adjectivdemobilizator
demobilizatór adj. m., pl. demobilizatóri; f. sg. și pl. demobilizatoáre adjectivdemobilizator
DEMOBILIZATÓR, -OÁRE, demobilizatori, -oare, adj. Care demobilizează (2); descurajant. – Demobiliza + suf. -tor. adjectivdemobilizator
DEMOBILIZATÓR, -OÁRE, demobilizatori, -oare, adj. Care slăbește forța combativă, vigilența, tenacitatea cuiva (în îndeplinirea unei sarcini sau a unui scop); descurajator. Tendința de a lăsa ca lucrurile să meargă de la sine este demobilizatoare și oportunistă. SCÎNTEIA, 1953, nr. 2669. adjectivdemobilizator
demobilizator adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | demobilizator | demobilizatorul | demobilizatoare | demobilizatoarea |
plural | demobilizatori | demobilizatorii | demobilizatoare | demobilizatoarele | |
genitiv-dativ | singular | demobilizator | demobilizatorului | demobilizatoare | demobilizatoarei |
plural | demobilizatori | demobilizatorilor | demobilizatoare | demobilizatoarelor |