DECONCERTÁNT, -Ă adj. Care tulbură, deconcertează; tulburător. [< fr. déconcertant]. adjectivdeconcertant
deconcertánt (livr.) adj. m., pl. deconcertánți; f. deconcertántă, pl. deconcertánte adjectivdeconcertant
DECONCERTÁNT, -Ă adj. care deconcertează. (< fr. déconcertant) adjectivdeconcertant
DECONCERTÁNT, -Ă, deconcertanți, -te, adj. (Livr.) Care deconcertează; tulburător. – Din fr. déconcertant. adjectivdeconcertant
DECONCERTÁNT, -Ă, deconcertanți, -te, adj. (Franțuzism) Care deconcertează. Răspuns deconcertant. adjectivdeconcertant
deconcertant adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | deconcertant | deconcertantul | deconcertantă | deconcertanta |
plural | deconcertanți | deconcertanții | deconcertante | deconcertantele | |
genitiv-dativ | singular | deconcertant | deconcertantului | deconcertante | deconcertantei |
plural | deconcertanți | deconcertanților | deconcertante | deconcertantelor |