DEBALASTÁ vb. I. tr. A descărca balastul unei nave. V. delesta. [< de- + balast, după fr. délester]. verb tranzitivdebalasta
DEBALASTÁ, debalastez, vb. I. Tranz. A descărca o navă de balast. – Pref. de- + balast. verb tranzitivdebalasta
debalasta verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)debalasta | debalastare | debalastat | debalastând | singular | plural | ||
debalastând | debalastați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | debalastez | (să)debalastez | debalastam | debalastai | debalastasem | |
a II-a (tu) | debalastezi | (să)debalastezi | debalastai | debalastași | debalastaseși | ||
a III-a (el, ea) | debalastează | (să)debalastai | debalasta | debalastă | debalastase | ||
plural | I (noi) | debalastăm | (să)debalastăm | debalastam | debalastarăm | debalastaserăm | |
a II-a (voi) | debalastați | (să)debalastați | debalastați | debalastarăți | debalastaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | debalastează | (să)debalasteze | debalastau | debalastară | debalastaseră |