DAMNÁBIL, -Ă adj. Demn de blestem, de a fi condamnat. [Cf. fr. damnable, lat. damnabilis]. adjectivdamnabil
DAMNÁBIL, -Ă adj. care merită să fie blestemat, condamnat. (< fr. damnable, lat. damnabilis) adjectivdamnabil
damnábil (livr.) adj. m., pl. damnábili; f. damnábilă, pl. damnábile adjectivdamnabil
DAMNÁBIL, -Ă, damnabili, -e, adj. (Livr.) Demn de condamnat, demn de blestemat. – Din fr. damnable, lat. damnabilis. adjectivdamnabil
damnabil adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | damnabil | damnabilul | damnabilă | damnabila |
plural | damnabili | damnabilii | damnabile | damnabilele | |
genitiv-dativ | singular | damnabil | damnabilului | damnabile | damnabilei |
plural | damnabili | damnabililor | damnabile | damnabilelor |