cumplíre f. (V. cumplu, cumplit). Vechĭ. Sfîrșit. Cumplicĭune. substantiv feminincumplire
cumplire substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | cumplire | cumplirea |
plural | cumpliri | cumplirile | |
genitiv-dativ | singular | cumpliri | cumplirii |
plural | cumpliri | cumplirilor |