CREDÉNȚ, credențuri, s. n. (Reg.) Bufet. – Din germ. Kredenz. substantiv neutru credenț
credénț, s.n. – v. chedrénț. substantiv neutru credenț
CREDÉNȚ, credențuri, s. n. (Reg.) Bufet. – Din germ. Kredenz. substantiv neutru credenț
credenț | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | credenț | credențul |
plural | credențuri | credențurile | |
genitiv-dativ | singular | credenț | credențului |
plural | credențuri | credențurilor |