COPOSESIÚNE s.f. (Jur.) Posesiune în comun a unui lucru. [Cf. fr. copossession]. substantiv feminincoposesiune
COPOSESIÚNE s. f. posesiunea în comun a unui lucru. (< fr. copossession) substantiv feminincoposesiune
coposesiúne (-si-u-) s. f., g.-d. art. coposesiúnii; pl. coposesiúni substantiv feminincoposesiune
COPOSESIÚNE, coposesiuni, s. f. Posesie în comun a unui lucru. [Pr.: -si-u-] – Din fr. copossession. substantiv feminincoposesiune
coposesiune substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | coposesiune | coposesiunea |
plural | coposesiuni | coposesiunile | |
genitiv-dativ | singular | coposesiuni | coposesiunii |
plural | coposesiuni | coposesiunilor |