CONTUZIONÁ vb. I. tr. A produce, a provoca o contuzie. [Pron. -zi-o-. / < fr. contusionner]. adjectivcontuziona
CONTUZIONÁ vb. I. tr. A produce, a provoca o contuzie. [Pron. -zi-o-. / < fr. contusionner]. verb tranzitivcontuziona
CONTUZIONÁ vb. tr. a provoca o contuzie. (< fr. contusionner) verb tranzitivcontuziona
contuzioná (a ~) (rar) (-zi-o-) vb., ind. prez. 3 contuzioneáză verb tranzitivcontuziona
CONTUZIONÁ, contuzionez, vb. I. Tranz. A produce, a provoca o contuzie. [Pr.: -zi-o-] – Din fr. contusionner. verb tranzitivcontuziona
CONTUZIONÁ, contuzionez, vb. I. Tranz. A produce, a provoca o contuzie. – Pronunțat: -zi-o-. verb tranzitivcontuziona
contuzionat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | contuzionat | contuzionatul | contuzionată | contuzionata |
plural | contuzionați | contuzionații | contuzionate | contuzionatele | |
genitiv-dativ | singular | contuzionat | contuzionatului | contuzionate | contuzionatei |
plural | contuzionați | contuzionaților | contuzionate | contuzionatelor |