CONSISTORIÁL, -Ă, consistoriali, -e, adj. De consistoriu, al consistoriului. [Pr.: -ri-al] – Din fr. consistorial. adjectivconsistorial
CONSISTORIÁL, -Ă adj. De consistoriu, al consistoriului. [Pron. -ri-al. / < fr. consistorial, cf. lat. consistorianus]. adjectivconsistorial
CONSISTORIÁL, -Ă adj. de consistoriu. (< fr. consistorial) adjectivconsistorial
*consistoriál, -ă adj. (d. consistoriŭ; fr. -orial). Al consistoriului: judecată consistorială. adjectivconsistorial
consistoriál (-ri-al) adj. m., pl. consistoriáli; f. consistoriálă, pl. consistoriále adjectivconsistorial
consistorial a. privitor la consistoriu. adjectivconsistorial
CONSISTORIÁL, -Ă, consistoriali, -e, adj. De consistoriu, al consistoriului. [Pr.: -ri-al] – Din fr. consistorial. adjectivconsistorial
consistorial adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | consistorial | consistorialul | consistorială | consistoriala |
plural | consistoriali | consistorialii | consistoriale | consistorialele | |
genitiv-dativ | singular | consistorial | consistorialului | consistoriale | consistorialei |
plural | consistoriali | consistorialilor | consistoriale | consistorialelor |