CONCUPISCÉNT, -Ă adj. Înclinat către plăceri trupești, senzuale; senzual. [Cf. fr. concupiscent, it. concupiscente]. adjectiv concupiscent
CONCUPISCÉNT, -Ă adj. care prezintă concupiscență. (< fr. concupiscent, lat. concupiscens) adjectiv concupiscent
concupiscént (livr.) adj. m., pl. concupiscénți; f. concupiscéntă, pl. concupiscénte adjectiv concupiscent
CONCUPISCÉNT, -Ă, concupiscenți, -te, adj. (Livr.) Care are înclinare către plăceri senzuale, trupești; luxurios. – Din fr. concupiscent, it. concupiscente. adjectiv concupiscent
concupiscent adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | concupiscent | concupiscentul | concupiscentă | concupiscenta |
plural | concupiscenți | concupiscenții | concupiscente | concupiscentele | |
genitiv-dativ | singular | concupiscent | concupiscentului | concupiscente | concupiscentei |
plural | concupiscenți | concupiscenților | concupiscente | concupiscentelor |