CONCREMÉNT s. n. calcul (II) la rinichi, în colecist etc. (< germ. Konkrement) substantiv neutruconcrement
concrement substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | concrement | concrementul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | concrement | concrementului |
plural | — | — |