CONCHERÁNT, -Ă adj. (Franțuzism) Cuceritor. [< fr. conquérant]. adjectivconcherant
concheránt (înv.) adj. m., pl. concheránți; f. concherántă, pl. concheránte adjectivconcherant
CONCHERÁNT, -Ă, concheranți, -te, adj. (Înv.) Cuceritor. – Din fr. conquérant. adjectivconcherant
concherant adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | concherant | concherantul | concherantă | concheranta |
plural | concheranți | concheranții | concherante | concherantele | |
genitiv-dativ | singular | concherant | concherantului | concherante | concherantei |
plural | concheranți | concheranților | concherante | concherantelor |