COMPASIÚNE s. f. (Livr.) Milă, compătimire. [Pr.: -si-u-] – Din fr. compassion. substantiv feminincompasiune
COMPASIÚNE s.f. Milă, compătimire. [Pron. -si-u-. / cf. fr. compassion, it. compassione]. substantiv feminincompasiune
COMPASIÚNE s. f. compătimire, milă; comizerație. (<fr. compassion, lat. compassio) substantiv feminincompasiune
*compasiúne f. (lat. compássio, -ónis. V. pasiune). Compătimire, regret p. nenorocirea altuĭa. substantiv feminincompasiune
compasiúne (-si-u-) s. f., g.-d. art. compasiúnii substantiv feminincompasiune
compasiune f. compătimire. substantiv feminincompasiune
COMPASIÚNE s. f. Milă, compătimire. [Pr.: -si-u-] – Din fr. compassion. substantiv feminincompasiune
COMPASIÚNE s. f. (Franțuzism) Milă, compătimire. – Pronunțat: -si-u-. substantiv feminincompasiune
compasiune substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | compasiune | compasiunea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | compasiuni | compasiunii |
plural | — | — |