coconét n., pl. urĭ (d. cocoană). Fam. Reuniune de cocoane, totalitatea cocoanelor. – În est cu-. substantiv neutrucoconet
CUCONÉT, cuconeturi, s. n. (Fam.) (Mulțime de) cucoane (1), grup de doamne. [Var.: coconét s. n.] – Cucoană + suf. -et. substantiv neutrucuconet
COCONÉT s. n. v. cuconet. substantiv neutrucoconet
coconet substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | coconet | coconetul |
plural | coconeturi | coconeturile | |
genitiv-dativ | singular | coconet | coconetului |
plural | coconeturi | coconeturilor |