CLANDESTÍN, -Ă adj. Cu caracter secret (fiind oprit de lege); ilicit. [Cf. fr. clandestin, lat. clandestinus]. adjectivclandestin
CLANDESTÍN, -Ă adj. cu caracter secret; ilicit, conspirativ. (< fr. clandestin, lat. clandestinus) adjectivclandestin
*clandestin, -ă adj. (lat. clandestinus, d. clam, pe ascuns). Ceĭa ce se face pe ascuns contra legiĭ saŭ moraleĭ: societate clandestină. Adv. În mod clandestin. adjectivclandestin
clandestín adj. m., pl. clandestíni; f. clandestínă, pl. clandestíne adjectivclandestin
clandestin a. care se face pe ascuns, mai cu seamă în contra legilor și a moralei. adjectivclandestin
CLANDESTÍN, -Ă, clandestini, -e, adj. Care are un caracter secret, care este făcut în ascuns (fiind oprit de lege). – Din fr. clandestin, lat. clandestinus. adjectivclandestin
CLANDESTÍN, -Ă, clandestini, -e, adj. Care are un caracter secret (din cauză că e oprit de lege). V. ascuns, tăinuit, ilegal. Activitate clandestină. Ziar clandestin. Deținător clandestin de aparate de radiorecepție. adjectivclandestin
clandestin adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | clandestin | clandestinul | clandestină | clandestina |
plural | clandestini | clandestinii | clandestine | clandestinele | |
genitiv-dativ | singular | clandestin | clandestinului | clandestine | clandestinei |
plural | clandestini | clandestinilor | clandestine | clandestinelor |