CIUNGÁR, ciungari, s. m. (Reg.) Copac ce crengile (sau cu vârful) retezate. – Din ciung + suf. -ar. substantiv masculinciungar
ciungar substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ciungar | ciungarul |
plural | ciungari | ciungarii | |
genitiv-dativ | singular | ciungar | ciungarului |
plural | ciungari | ciungarilor |