ciucurél s. m., pl. ciucuréi, art. ciucuréii substantiv masculinciucurel
CIUCURÉL, ciucurei, s. m. (Rar) Ciucuraș. Broboadă cu ciucurei de mătase. substantiv masculinciucurel
ciucurel substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ciucurel | ciucurelul |
plural | ciucurei | ciucureii | |
genitiv-dativ | singular | ciucurel | ciucurelului |
plural | ciucurei | ciucureilor |