CIP2 s. n. bucată mică de material semiconductor pe care se formează simultan componentele unui circuit integrat. (< engl. chip) substantiv neutrucip
*cip s. n., pl. cípuri substantiv neutrucip
CIP, cipuri, s. n. (Electron.) Bucată mică de material semiconductor care suportă unul sau mai multe circuite integrate. – Din engl. chip. substantiv neutrucip
*cip-ciríp interj. substantiv neutrucipcirip
CIP-CIRÍP interj. Cuvânt care imită sunetele caracteristice ale păsărelelor. – Onomatopee. substantiv neutrucipcirip
cip substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | cip | cipul |
plural | cipuri | cipurile | |
genitiv-dativ | singular | cip | cipului |
plural | cipuri | cipurilor |