CHIOMPĂNÍ, chiompănesc, vb. IV. Intranz. (Reg.) A umbla cu ochii închiși prin întuneric. verbchiompăni
chĭombăĭésc (mă) v. refl. Fam. Mă puchinesc, mă mocoșesc la o lumină slabă. – Și chĭompăĭesc și -ănesc (nord). verbchĭombăĭesc
chiompăni | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)chiompăni | chiompănire | chiompănit | chiompănind | singular | plural | ||
chiompănind | chiompăniți | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | chiompănesc | (să)chiompănesc | chiompăneam | chiompănii | chiompănisem | |
a II-a (tu) | chiompănești | (să)chiompănești | chiompăneai | chiompăniși | chiompăniseși | ||
a III-a (el, ea) | chiompănește | (să)chiompăneai | chiompănea | chiompăni | chiompănise | ||
plural | I (noi) | chiompănim | (să)chiompănim | chiompăneam | chiompănirăm | chiompăniserăm | |
a II-a (voi) | chiompăniți | (să)chiompăniți | chiompăneați | chiompănirăți | chiompăniserăți | ||
a III-a (ei, ele) | chiompănesc | (să)chiompănească | chiompăneau | chiompăniră | chiompăniseră |