cercificat, cercificate s. n. (glum.) certificat. substantiv neutrucercificat
cercificat substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | cercificat | cercificatul |
plural | cercificate | cercificatele | |
genitiv-dativ | singular | cercificat | cercificatului |
plural | cercificate | cercificatelor |