CENOTÍP s.n. (Biol.) Tip primitiv din care au derivat alte tipuri. [Cf. gr. koinos – comun, typos – model]. substantiv neutrucenotip
CENOTÍP s. n. (biol.) tip primitiv din care au derivat alte tipuri. (< fr. cénotype) substantiv neutrucenotip
CENOTÍP, cenotipuri, s. n. (Biol.) Tip primitiv din care au derivat alte tipuri. – Din fr. cénotype. substantiv neutrucenotip
cenotip substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | cenotip | cenotipul |
plural | cenotipuri | cenotipurile | |
genitiv-dativ | singular | cenotip | cenotipului |
plural | cenotipuri | cenotipurilor |