CALVINIZÁ vb. I. tr., refl. A face să treacă sau a trece la calvinism. [< calvin + -iza]. verb tranzitivcalviniza
CALVINIZÁ vb. tr., refl. a face să treacă, a trece la calvinism. (< calvin + -iza) verb tranzitivcalviniza
CALVINIZÁ, calvinizez, vb. I. Tranz. și refl. (Rar) A face să treacă sau a trece la calvinism. – Din calvin. verb tranzitivcalviniza
calvinizá (a ~) (rar) vb., ind. prez. 3 calvinizeáză verb tranzitivcalviniza
CALVINIZÁ, calvinizez, vb. I. Tranz. și refl. (Rar) A face să treacă sau a trece la calvinism. – Calvin + suf. -iza. verb tranzitivcalviniza
calviniza verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)calviniza | calvinizare | calvinizat | calvinizând | singular | plural | ||
calvinizând | calvinizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | calvinizez | (să)calvinizez | calvinizam | calvinizai | calvinizasem | |
a II-a (tu) | calvinizezi | (să)calvinizezi | calvinizai | calvinizași | calvinizaseși | ||
a III-a (el, ea) | calvinizează | (să)calvinizai | calviniza | calviniză | calvinizase | ||
plural | I (noi) | calvinizăm | (să)calvinizăm | calvinizam | calvinizarăm | calvinizaserăm | |
a II-a (voi) | calvinizați | (să)calvinizați | calvinizați | calvinizarăți | calvinizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | calvinizează | (să)calvinizeze | calvinizau | calvinizară | calvinizaseră |