CALAMITÁT, -Ă adj. (Liv.) Care a suferit de pe urma unei calamități naturale. [< calamita]. adjectivcalamitat
CALAMITÁT, -Ă adj. care a suferit de pe urma unei calamități naturale. (< fr. calamité) adjectivcalamitat
CALAMITÁT, -Ă, calamitați, -te, adj. Care a suferit o calamitate. – V. calamita. adjectivcalamitat
CALAMITÁ vb. I. tr. (Liv.; despre calamități naturale) A distruge. [< calamitate]. verb tranzitivcalamita
calamitá (a ~) vb., ind. prez. 3 calamiteáză verb tranzitivcalamita
CALAMITÁ, pers. 3 calamitează, vb. I. Tranz. A devasta, a distruge. – De la calamitate. verb tranzitivcalamita
calamitat adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | calamitat | calamitatul | calamitată | calamitata |
plural | calamitați | calamitații | calamitate | calamitatele | |
genitiv-dativ | singular | calamitat | calamitatului | calamitate | calamitatei |
plural | calamitați | calamitaților | calamitate | calamitatelor |