cabadaíŭ m. (turc. kaba-daĭy, viteaz fals). Pazvangiŭ. substantiv masculincabadaiŭ
| cabadaiu substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular | cabadaiu | cabadaiul |
| plural | cabadaii | cabadaiii | |
| genitiv-dativ | singular | cabadaiu | cabadaiului |
| plural | cabadaii | cabadaiilor | |