BĂTRÂNÉT s. n. (Rar) Bătrânime. – Din bătrân + suf. -et. substantiv neutrubătrânet
BĂTRÂNÉT s. n. (Rar) Bătrânime. – Bătrân + suf. -et. substantiv neutrubătrânet
bătrânet | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | bătrânet | bătrânetul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | bătrânet | bătrânetului |
plural | — | — |