BUTOÁRCĂ, butorci, s. f. (Reg.) Butură (3). substantiv femininbutoarcă
BUTOÁRCĂ, butorci, s. f. (Reg.) Butură (3). – Et. nec. substantiv femininbutoarcă
| butoarcă | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular | butoarcă | butoarca |
| plural | butorci | butorcile | |
| genitiv-dativ | singular | butorci | butorcii |
| plural | butorci | butorcilor | |