BÚFNET, bufnete, s. n. Bufnitură. – Din bufni + suf. -et. substantiv neutrubufnet
búfnet și (vechĭ) búhnet n., pl. e. Bubuitură: buhnete de puștĭ (Cant.). Izbitură de zgomot înfundat. substantiv neutrubufnet
búfnet s. n., pl. búfnete substantiv neutrubufnet
BÚFNET, bufnete, s. n. Bufnitură. – Bufni + suf. -et. substantiv neutrubufnet
BÚFNET, bufnete, s. n. Bufnitură. Din cînd în cînd, șrapnelele... se sparg pe sus cu un bufnet înfundat. SANDU, P. 60. substantiv neutrubufnet
bufnet substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | bufnet | bufnetul |
plural | bufnete | bufnetele | |
genitiv-dativ | singular | bufnet | bufnetului |
plural | bufnete | bufnetelor |