BRAUNÍT s.n. Oxid natural de mangan. [Pron. bra-u-. / < fr. braunite, cf. A. Braun – naturalist german]. substantiv neutrubraunit
BRAUNÍT s. n. oxid natural de mangan, opac, negru, cu luciu semimetalic. (< fr. braunite) substantiv neutrubraunit
braunít (brau-) s. n. substantiv neutrubraunit
BRAUNÍT s. n. Oxid de mangan cu luciu semimetalic, constituind un important minereu de mangan. – Din fr. braunite. substantiv neutrubraunit
braunit substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | braunit | braunitul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | braunit | braunitului |
plural | — | — |