bozgún n., pl. urĭ (turc. bozgun, înfrîngere). Dobr. Rar. Războĭ, turburare. substantiv neutrubozgun
bozgun substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | bozgun | bozgunul |
plural | bozgunuri | bozgunurile | |
genitiv-dativ | singular | bozgun | bozgunului |
plural | bozgunuri | bozgunurilor |