blunt, blunturi s. n. (tox.) 1. frunză de canabis legată cu sfoară și lăsată să se usuce. 2. țigară de canabis. substantiv neutrublunt
blunt substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | blunt | bluntul |
plural | blunturi | blunturile | |
genitiv-dativ | singular | blunt | bluntului |
plural | blunturi | blunturilor |