bitirdisésc v. tr. (turc. bitirdi, aor. d. bitirmek, a termina; ngr. bitizo, bg. bitisam și bitirdisam). Pe la 1800. Angajez. verb tranzitivbitirdisesc
bitirdisi | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)bitirdisi | bitirdisire | bitirdisit | bitirdisind | singular | plural | ||
bitirdisind | bitirdisiți | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | bitirdisesc | (să)bitirdisesc | bitirdiseam | bitirdisii | bitirdisisem | |
a II-a (tu) | bitirdisești | (să)bitirdisești | bitirdiseai | bitirdisiși | bitirdisiseși | ||
a III-a (el, ea) | bitirdisește | (să)bitirdiseai | bitirdisea | bitirdisi | bitirdisise | ||
plural | I (noi) | bitirdisim | (să)bitirdisim | bitirdiseam | bitirdisirăm | bitirdisiserăm | |
a II-a (voi) | bitirdisiți | (să)bitirdisiți | bitirdiseați | bitirdisirăți | bitirdisiserăți | ||
a III-a (ei, ele) | bitirdisesc | (să)bitirdisească | bitirdiseau | bitirdisiră | bitirdisiseră |