binișliu definitie

credit rapid online ifn

BINIȘLÍU, binșlii, s. m. (Înv.) Persoană care purta biniș; curtean. – Tc. binișli. substantiv masculinbinișliu

binișlíŭ m. (turc. binišli). Vechĭ. Purtător de biniș, boĭer, curtean. substantiv masculinbinișliŭ

credit rapid online ifn

binișlíu (înv.) s. m., art. binișlíul; pl. binișlíi, art. binișlíii (-li-ii) substantiv masculinbinișliu

binișliu m. purtător de biniș, curtean: Doamna cu boierii cei mari și binișlii săi FIL. [Turc. BINIȘLY]. substantiv masculinbinișliu

BINIȘLÍU, binișlii, s. m. (Înv.) Persoană care purta biniș; p. ext. curtean. – Din tc. binișlı. substantiv masculinbinișliu

Sinonime,declinări si rime ale cuvantuluibinișliu

binișliu   nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular binișliu binișliul
plural binișlii binișliii
genitiv-dativ singular binișliu binișliului
plural binișlii binișliilor
Lista de cuvinte: a ă b c d e f g h i î j k l m n o p q r s ș t ț u v w x y z