BÉNTOS s.n. Totalitatea organismelor care trăiesc fixate pe fundul cursurilor de apă sau al mărilor. [< fr. benthos , cf. gr. benthos – fund]. substantiv neutrubentos
BÉNTOS s. n. totalitatea organismelor vegetale și animale care trăiesc pe fundul bălților, lacurilor, mărilor și oceanelor; bental. (< fr. benthos, gr. benthos) substantiv neutrubentos
BÉNTOS s. n. Totalitatea organismelor care trăiesc pe fundul mărilor. – Fr. benthos. substantiv neutrubentos
béntos s. n. substantiv neutrubentos
BÉNTOS s. n. Totalitatea organismelor care trăiesc pe fundul apelor. – Din fr. benthos. substantiv neutrubentos
bentos substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | bentos | bentosul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | bentos | bentosului |
plural | — | — |