BENTOGÉN, -Ă adj. (despre sedimente marine) de origine organică. (< fr. benthogène) adjectivbentogen
bentogen adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | bentogen | bentogenul | bentogenă | bentogena |
plural | bentogeni | bentogenii | bentogene | bentogenele | |
genitiv-dativ | singular | bentogen | bentogenului | bentogene | bentogenei |
plural | bentogeni | bentogenilor | bentogene | bentogenelor |