BENÉFIC, -Ă adj. (Liv.) Favorabil (în sens astrologic), binefăcător. [Cf. fr. bénéfique, it. benefico]. adjectivbenefic
BENÉFIC, -Ă adj. favorabil, binefăcător. (< fr. bénéfique, lat. beneficus) adjectivbenefic
benéfic adj. m., pl. benéfici; f. benéfică, pl. benéfice adjectivbenefic
BENÉFIC, -Ă, benefici, -ce, adj. Favorabil, binefăcător. – Din fr. bénéfique. adjectivbenefic
benefic adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | benefic | beneficul | benefică | benefica |
plural | benefici | beneficii | benefice | beneficele | |
genitiv-dativ | singular | benefic | beneficului | benefice | beneficei |
plural | benefici | beneficilor | benefice | beneficelor |