BENDÍȚĂ s. f. v. bentiță. substantiv femininbendiță
BENDÍȚĂ s. f. v. bentiță. substantiv femininbendiță
BENTÍȚĂ, bentițe, s. f. Diminutiv al lui bantă. [Var.: bendíță s. f.] – Bantă + suf. -iță. substantiv femininbentiță
BENDÍȚĂ s. f. v. bentiță. substantiv femininbendiță
bendiță | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | bendiță | bendița |
plural | bendițe | bendițele | |
genitiv-dativ | singular | bendițe | bendiței |
plural | bendițe | bendițelor |