beizadé (= beizadea) s. f., pl. beizadele substantiv femininbeizade
BEIZÁDE s. f. v. beizadea. substantiv femininbeizade
beizadeà m. fiu de Domn (azi mai mult ironic): un beizade să se hotărască la plugărie ! AL. [Turc. BEYZADÈ, fiu de beiu]. substantiv femininbeizadeà
beizade substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | beizade | beizadeaua |
plural | beizadele | beizadelele | |
genitiv-dativ | singular | beizadele | beizadelei |
plural | beizadele | beizadelelor |