BÁRIM adv. v. barem1. invariabil barim
bárim conj. (turc. barim, d. pers. bari; ngr. báremu, bg. bare, sîrb. bar, barem, cel puțin). Fam. Batîr, măcar, cel puțin, încaĭ. – Și bárem și bárîm. invariabil barim
BÁREM1 adv. Măcar, cel puțin, (reg.) batăr. [Var.: (reg.) báremi, bárim adv.] – Din bg., sb. barem. invariabil barem
BÁRIM adv. v. barem1. invariabil barim
BÁRIM adv. v. barem. invariabil barim