BALASTÁRE s.f. Acțiunea de a balasta și rezultatul ei. [< balasta]. substantiv femininbalastare
balastáre s. f., g.-d. art. balastắrii; pl. balastắri substantiv femininbalastare
BALASTÁRE, balastări, s. f. Acțiunea de a balasta și rezultatul ei. – V. balasta. substantiv femininbalastare
BALASTÁ vb. I. tr. 1. A acoperi cu balast (2) o șosea, un teren etc. 2. (Mar.) A încărca balastul la bordul navei. [< fr. ballaster]. verb tranzitivbalasta
BALASTÁ vb. tr. 1. a acoperi cu balast o șosea, un teren. 2. a încărca cu balast o navă, o mașină agricolă; a lesta. (< fr. ballaster) verb tranzitivbalasta
BALASTÁ, balastez, vb. I. Tranz. A acoperi cu balast (2) o șosea, un teren etc. – Fr. ballaster. verb tranzitivbalasta
balastá (a ~) vb., ind. prez. 3 balasteáză verb tranzitivbalasta
BALASTÁ, balastez, vb. I. Tranz. A acoperi cu balast (2) o șosea, un teren etc. – Din fr. ballaster. verb tranzitivbalasta
*balastéz v. tr. (fr. ballaster). Acoper cu balast (o cale). verb tranzitivbalastez
| balastare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular | balastare | balastarea |
| plural | balastări | balastările | |
| genitiv-dativ | singular | balastări | balastării |
| plural | balastări | balastărilor | |