BADINÁ vb. I. intr. (Franțuzism) A glumi. [< fr. badiner]. verbbadina
badina verb | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)badina | badinare | badinat | badinând | singular | plural | ||
badinând | badinați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | badinez | (să)badinez | badinam | badinai | badinasem | |
a II-a (tu) | badinezi | (să)badinezi | badinai | badinași | badinaseși | ||
a III-a (el, ea) | badinează | (să)badinai | badina | badină | badinase | ||
plural | I (noi) | badinăm | (să)badinăm | badinam | badinarăm | badinaserăm | |
a II-a (voi) | badinați | (să)badinați | badinați | badinarăți | badinaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | badinează | (să)badineze | badinau | badinară | badinaseră |