babétă (fam.) s. f., g.-d. art. babétei; pl. babéte substantiv femininbabetă
BABÉTĂ1, babete, s. f. (Fam.) Femeie bătrână, babă (I). – Babă + suf. -etă. substantiv femininbabetă
BABÉTĂ2 s. f. v. bavetă. substantiv femininbabetă
BAVÉTĂ, bavete, s. f. Bărbiță (1). [Var.: babétă s.f] – Din fr. bavette. substantiv femininbavetă
babetă | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | babetă | babeta |
plural | babete | babetele | |
genitiv-dativ | singular | babete | babetei |
plural | babete | babetelor |