BABÁN, -Ă, babani, -e, adj. (Pop.) Mare, voinic. Găină babană. ♦ (Substantivat, f.) Oaie bătrână fără dinți. – Din babă + suf. -an. adjectivbaban
baban, -ă, babani, -e adj. mare; imens, uriaș adjectivbaban
babán (fam.) adj. m., pl. babáni; f. babánă, pl. babáne adjectivbaban
BABÁN, -Ă, babani, -e, adj. (Fam.) Mare, de dimensiuni apreciabile, dolofan. A prins o știucă babană. – Et. nec. adjectivbaban
babánă f., pl. e (îld. băbană, d. babă. D. rom. vine bg. babana). Est. oaĭe bătrînă. adjectivbabană
babánă (-ne), s. f. – Oaie stearpă. – Var. băbană. Bg. babana (DAR). substantiv femininbabană
babánă f., pl. e (îld. băbană, d. babă. D. rom. vine bg. babana). Est. oaĭe bătrînă. substantiv femininbabană
babánă (păop., reg.) s. f., g.-d. art. babánei; pl. babáne substantiv femininbabană
babană f. oaie bătrână, știrbă. substantiv femininbabană
băbánă V. babană. temporarbăbană
babană | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | babană | babana |
plural | babane | babanele | |
genitiv-dativ | singular | babane | babanei |
plural | babane | babanelor |