BABÁN, -Ă, babani, -e, adj. (Pop.) Mare, voinic. Găină babană. ♦ (Substantivat, f.) Oaie bătrână fără dinți. – Din babă + suf. -an. adjectivbaban
baban, -ă, babani, -e adj. mare; imens, uriaș adjectivbaban
babán (fam.) adj. m., pl. babáni; f. babánă, pl. babáne adjectivbaban
BABÁN, -Ă, babani, -e, adj. (Fam.) Mare, de dimensiuni apreciabile, dolofan. A prins o știucă babană. – Et. nec. adjectivbaban
babánă f., pl. e (îld. băbană, d. babă. D. rom. vine bg. babana). Est. oaĭe bătrînă. adjectivbabană
| baban adjectiv | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular | baban | babanul | babană | babana |
| plural | babani | babanii | babane | babanele | |
| genitiv-dativ | singular | baban | babanului | babane | babanei |
| plural | babani | babanilor | babane | babanelor | |