BĂIEȚÓI, băiețoi, s. m. (Depr.) Augmentativ al lui băiat. ♦ Fată cu apucături de băiat. substantiv masculin băiețoi
băiețói s. m., pl. băiețói, art. băiețóii substantiv masculin băiețoi
BĂIEȚÓI, băiețoi, s. m. (Depr. sau glumeț) Augmentativ al lui băiat. ♦ Fată cu apucături de băiat. – Băiat + suf. -oi. substantiv masculin băiețoi
BĂIEȚÓI, băiețoi, s. m. Augmentativ cu sens depreciativ al lui băiat. substantiv masculin băiețoi
băiețoi | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | băiețoi | băiețoiul |
plural | băiețoi | băiețoii | |
genitiv-dativ | singular | băiețoi | băiețoiului |
plural | băiețoi | băiețoilor |