AVERSIÚNE s.f. Repulsie față de cineva sau de ceva; antipatie profundă; ură. [Cf. fr. aversion, lat. aversio]. substantiv femininaversiune
AVERSIÚNE s. f. repulsie. ◊ antipatie profundă; ură, resentiment. (< fr. aversion, lat. aversio) substantiv femininaversiune
AVERSIÚNE, aversiuni, s. f. Sentiment de dezgust față de cineva sau de ceva. [Pr.: -si-u-] – Fr. aversion (lat. lit. aversio, -onis). substantiv femininaversiune
*aversiúne f. (lat. avérsio, -ónis, d. avértere, a întoarce. V. înverșunare). Antipatie, repugnanță: a avea aversiune contra cuĭva. substantiv femininaversiune
aversiúne (dezgust) (-si-u-) s. f., g.-d. art. aversiúnii; pl. aversiúni substantiv femininaversiune
AVERSIÚNE, aversiuni, s. f. Sentiment de dezgust sau de antipatie profundă față de cineva ori de ceva. [Pr.: -si-u-] – Din fr. aversion, lat. aversio, -onis. substantiv femininaversiune
AVERSIUNE, aversiuni, s. f. Sentiment de repulsie, de dezgust față de cineva sau de ceva. A simți aversiune. A inspira aversiune. – Pronunțat: -si-u-. substantiv femininaversiune
aversiune substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | aversiune | aversiunea |
plural | aversiuni | aversiunile | |
genitiv-dativ | singular | aversiuni | aversiunii |
plural | aversiuni | aversiunilor |