APELPISÍE, apelpisii, s. f. (Înv.) Stare de deznădejde; exasperare. – Ngr. apelpisia. substantiv femininapelpisie
apelpisíe (înv.) s. f., art. apelpisía, g.-d. art. apelpisíei; pl. apelpisíi, art. apelpisíile substantiv femininapelpisie
apelpisie f. desperare (învechit): în starea de apelpisie în care m’aflu FIL. substantiv femininapelpisie
APELPISÍE, apelpisii, s. f. (Înv.) Stare de deznădejde, de disperare sau de exasperare. – Din ngr. apelpisia. substantiv femininapelpisie
APELPISÍE s. f. (Învechit) Stare de deznădejde, exasperare. N-o lăsa singură... mă tem să nu cadă în apelpisie. ALECSANDRI, T. 1278. substantiv femininapelpisie
apelpisie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | apelpisie | apelpisia |
plural | apelpisii | apelpisiile | |
genitiv-dativ | singular | apelpisii | apelpisiei |
plural | apelpisii | apelpisiilor |